مقدمه: بیماریهای قلب و عروق یکی از مهمترین دلایل مرگ و میر در جوامع بشری محسوب می شوند و بیش از 50% علت مرگ ها را تشکیل می دهند. همچنین یکی از دلایل مهم ایجاد ناتوانی و معلولیت جسمی و روانی در جامعه هستند. به همین دلیل موضوع بازگشت به کار بعد از حوادث و بیماری های قلبی یعنی بررسی توانایی جسمی و روحی فرد برای بازگشت به کار و بررسی خطرات محیط کار بیمار که می توانند باعث تشدید بیماری یا حادث دوباره قالبی شوند حایز اهمیت است.بحث: اگر فرد علیرغم نداشتن توانایی (جسمی و روحی) مناسب برای بازگشت به کار، سریع به کار برگردد دوباره دچار حادثه قلبی و یا تشدید بیماری و حتی ایجاد حادثه برای همکاران خود می گردد که به تبع آن مشکلات جسمی و مالی به همراه خواهد داشت. از طرف دیگر اگر این بازگشت دیر صورت گیرد باعث مشکلات روحی (افسردگی و ...) و مشکلات مالی فرد می شود و کارفرما بی جهت از نیروی کار متبحر بی نصیب می ماند. در کشورهای پیشرفته تمام بیماران بعد ازحوادث و مشکلات قلبی وارد برنامه نوتوانی قلبی می شوند که این برنامه از مرحله ای که فرد در بیمارستان بستری می شود وی را تحت پوشش قرار می دهد. یکی از مهمترین مراحل این برنامه، بازگشت ایمن و هر چه سریعتر بیمار به سر کار قبلی یا کادر جدید است و در طی این مرحله فرد ارزیابی و آماده می شود که آیا آماده بازگشت به کار هست یا خیر.نتیجه گیری: توانایی بازگشت به کار در قالب سه فاکتور اصلی محیطی، شخصی و شغلی ارزیابی می شود. در واقع یک پزشک بر حسب فاکتورهای محیطی (خطرات شیمیایی و فیزیکی محیط کار مثل وجود گرما و سرما و مونواکسید کربن محیط کار، نحوه شیف کاری و...) فاکتورهای شخصی (عملکرد میوکارد، درجه تخریب میوکارد، درجه ایسکمی میوکارد...) و فاکتورهای شغلی (وجود یا عدم وجود فعالیت های استاتیک، کارهای رقابتی، انرژی مورد نیاز شغل....) تصمیم می گیرد که فرد صلاحیت بازگشت به کار در شغل مورد نظر را دارد یا خیر. البته در مورد بیماریهای قلبی و عروقی مختلف ممکن است فاکتورهای دیگری در این ارزیابی دخیل باشد که به اختصار به آنها خواهیم پرداخت.

هدف: بیماری های قلبی و عروقی، بیماری های غیرعفونی هستند که توسط عوامل متعدد ایجاد می شوند که یکی از این مهم ترین آن ها، سبک زندگی ناسالم است. با توجه به گزارش سازمان جهانی بهداشت هر ساله 16.6 میلیون نفر بر اثر بیماری قلبی و عروقی فوت می کنند. با توجه به پژوهش ویلسون تقریبا 63.7 درصد زنان و 61.4 درصد مردان در کشورهای توسعه یافته در معرض خطر بیماری قلبی و عروقی هستند. در ایران هم بیماری های قلبی و عروقی از مشکلات دهه اخیر بوده است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی سبک زندگی (تغذیه، تحرک جسمانی، دخانیات و استرس) بیماران قلبی و عروقی در چابهار است.روش: در این پژوهش با 44 بیمار مبتلا به بیماری های قلبی و عروقی که به علت سکته در بخش CCU بستری شده بودند- و از طریق کلی شماری در طول یک ماه انتخاب گردیدند- مصاحبه شد. پرسشنامه سبک زندگی از 6 قسمت اطلاعات دموگرافیک، سابقه پزشکی، تغدیه، مصرف سیگار، ورزش و استرس تشکیل شده بود. در پایان داده های پژوهش به کمک آزمون کای اسکوئر، رگرسیون و تست فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 52.3 درصد بیماران زن و 47.7 درصد آن ها مرد هستند. میانگین سنی 46 سال با انحراف معیار ±15.4 سال است. شایع ترین ریسک فاکتورها در بیماران به ترتیب عبارتند از: کم تحرکی (84.6 درصد)، مصرف قرص های ضد بارداری خوراکی (52.3 درصد)، فشار خون بالا (50 درصد)، شاخص توده بدن بیش تر از 25 (47.8 درصد)، مصرف سیگار (47.7 درصد)، سابقه خانوادگی بیماری (38.6 درصد)، اعتیاد (38.6 درصد) و استرس (20.5 درصد)، شایع ترین حوادث استرس زا بین بیماران احساس فشار کاری 47.7 درصد، مرگ عضو نزدیک خانواده 90.9 درصد، نارضایتی شغلی 27.3 درصد، دلواپسی و اضطراب 77.3 درصد، تندخویی 65.9 درصد و تغییر وضع مالی 56.8 درصد است. در کل از نظر وضعیت سبک زندگی 95.5 درصد بیماران در معرض خطر متوسط قرار داشتند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بر اهمیت و فوریت اقدامات مداخله ای برای تغییر در سبک زندگی تاکید می کنند.

هدف: پژوهش حاضر به بررسی بهوشیاری و ارضای نیازهای بنیادی روانشناختی در بیماران قلبی - عروقی می پردازد. روش: مقیاس های بهوشیاری، ارضای نیازها، رفتار مستعد بیماری قلبی، اضطراب، افسردگی و استرس ادراک شده بر روی 101 بیمار قلبی - عروقی و 103 فرد سالم به صورت انفرادی اجرا شد. داده های به دست آمده از هر دو گروه با استفاده از روش های آماری توصیفی، مقایسه میانگین های بین گروه ها و تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد، بیماران قلبی - عروقی، نسبت به گروه سالم از بهوشیاری پایین و رفتار مستعد قلبی بیشتری برخوردار بودند. دو گروه تفاوتی در میزان ارضای نیازهای بنیادی روانشناختی نداشتند. هم چنین، افراد گروه بیمار قلبی - عروقی نسبت به افراد سالم، از اضطراب، افسردگی و استرس ادراک شده بالاتری برخوردار بودند. نتیجه گیری: افراد بیمار قلبی - عروقی نسبت به تغییراتی که در علایم بدنی از جمله ضربان قلب و تنگی نفس، قبل از گسترش حاد بیماری بروز می کنند، آگاه و بهوشیار نیستند و نسبت به افراد عادی رفتارهای مستعد قلبی بیشتری نشان می دهند.

مقدمه: کیفیت زندگی به عنوان یک شاخص مهم در بررسی میزان تاثیر مداخلات در بیماری های قلبی- عروقی است. بهبود کیفیت زندگی یکی از اهداف مهم بیمار برای شرکت در برنامه بازتوانی قلبی می باشد. در ایران در زمینه تاثیر بازتوانی قلبی بر کیفیت زندگی بیماران قلبی مطالعات کافی صورت نگرفته است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر بازتوانی قلبی بر کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی گذشته نگر، پرونده 100 نفر از بیماران قلبی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان به روش تصادفی ساده بررسی شد. اطلاعات دموگرافیک شامل اندازه قد، وزن و محیط شکم افراد مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعیین ریسک بیماران و تدوین برنامه ورزشی قبل از شروع بازتوانی، تست ورزش و اکوکاردیوگرافی انجام شد و ظرفیت ورزشی و کسر تخلیه بطن چپ محاسبه گردید. شدت ورزش بیماران بر اساس 60 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب به دست آمده در تست ورزش تعیین می شد. برای تعیین نمره کیفیت زندگی بیماران، پرسش نامه استاندارد شده کیفیت زندگیSF-36  توسط فرد آموزش دیده برای بیماران تکمیل شد. 24 جلسه برنامه بازتوانی، هر جلسه شامل گرم کردن، ورزش هوازی، سرد کردن و آرام سازی همراه با ارایه رژیم غذایی و 8 جلسه آموزش بیمار در خصوص کاهش عوامل خطر، تحت نظارت تیم بازتوانی انجام گرفت. در پایان دوره بازتوانی همه آزمون ها، آزمایش ها و اندازه گیری ها تکرار شدند. کلیه اطلاعات از پرونده بیماران استخراج گردید و بر اساس گروه سنی (زیر 65 سال و 65 سال به بالا) و جنسیت توسط نرم افزار SPSS12 و با آزمون Independent t-test آنالیز شد. همچنین برای مقایسه نمره کیفیت زندگی بیماران قبل و بعد از بازتوانی از آزمون Paired t-test استفاده شد.یافته ها: پس از بازتوانی قلبی، کیفیت زندگی بیماران از نظر بعد فیزیکی شامل عملکرد فیزیکی (P=0.002)، محدودیت وظایف به علت مشکلات فیزیکی ((P<0.001، درد ((P=0.01 و نیز سرزندگی ((P=0.001، بهبود معنی داری داشت. تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی افراد بالای 65 سال و زیر 65 سال مشاهده نشد ((P=0.05، ولی کیفیت زندگی زنان نسبت به مردان از نظر عملکرد فیزیکی ( (P=0.03و سلامت روحی ( (P=0.02بهبود بیشتری داشت و در سایر موارد تفاوت معنی دار نبود (.(P=0.05نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بازتوانی قلبی جامع موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی به ویژه در زنان می شود و افراد مسن به اندازه سایر افراد از بازتوانی قلبی سود می برند.

مقدمه: بیماری های عروق کرونر، از جمله شایع ترین بیماری های غیر واگیر در جوامع کنونی به شمار می روند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین مسیرهای سنتز و جذب کلسترول از طریق بررسی سطح نشانگرهای سنتز و جذب کلسترول در بیماران قلبی-عروقی بود که تاکنون در ایران انجام نشده است. روش ها: این مطالعه بر روی 130 بیمار قلبی-عروقی که تحت آنژیوگرافی قرار گرفته بودند، انجام گردید. بر اساس نتایج به دست آمده از آنژیوگرافی، بیماران به دو گروه شامل 75 بیمار دارای انسداد عروق کرونر و 55 بیمار بدون انسداد عروق کرونر تقسیم شدند. نمونه ی خون ناشتا از بیماران جمع آوری شد و پلاسمای حاصل جهت اندازه گیری نشانگرهای جذب و سنتز کلسترول به روش گاز کروماتوگرافی-طیف سنجی جرمی (Gas chromatography-mass spectrometry یا GC-MS) مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: سطح نشانگرهای جذب کلسترول در بیماران دارای انسداد عروق کرونر نسبت به بیماران بدون انسداد عروق کرونر اندکی افزایش را نشان داد که این افزایش تنها در مورد کلستانول معنی دار بود (050/0 > P). تغییر معنی داری در سطح نشانگرهای سنتز کلسترول بین دو گروه مشاهده نشد (050/0 < P). نتیجه گیری: تاکنون ارتباط بین مسیرهای سنتز و جذب کلسترول در بیماران قلبی-عروقی در ایران انجام نشده است و تحقیق حاضر برای اولین بار این نتایج را گزارش نمود. با توجه به شیوع به نسبت بالای بیماری های قلبی-عروقی (Cardiovascular diseases یا CVD) و اهمیت متابولیسم کلسترول در پاتولوژی این بیماری ها، درک ارتباط بین مسیرهای سنتز و جذب کلسترول می تواند در درک بهتر برخی از مکانیسم های پاتوژنز این بیماری ها به منظور کمک به پیشگیری و درمان مؤثرتر عوارض بیماری در آینده مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه: بیماری های قلبی عروقی جزو بیماری های مزمن است. این نوع بیماری ها به خاطر ماهیتی که دارند باعث کاهش سلامت روان در بیماران می شوند. بهزیستی ذهنی یکی از مولفه های اصلی کیفیت زندگی به شمار می رود و وجود آن برای داشتن یک زندگی شاد و سلامت روانی ضروری است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر بهزیستی ذهنی بیماران قلبی عروقی انجام شد.روش ها: از بین کلیه بیماران مبتلا به بیماری های قلبی عروقی، که در اردیبهشت و خردادماه 1392 در بیمارستان تخصصی قلب امام علی (ع) کرمانشاه بستری بودند، 23 نفر با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. مداخله شامل 10 جلسه هفتگی (جلسات 1.5 ساعته) درمان شناختی رفتاری برای گروه آزمایش بود؛ درحالی که گروه کنترل فقط مراقبت های معمول پژشکی دریافت کردند. برای جمع آوری داده ها از ابزارهای رضایت از زندگی (دینر، 1985) و برنامه عاطفه مثبت و منفی (واتسون، 1988) استفاده گردید. یافته ها توسط آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نمره رضایت از زندگی و عاطفه مثبت در گروه آزمایش به طور معناداری (P<0.05) افزایش یافت. همچنین کاهش معنادار نمره عاطفه منفی در همین گروه مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری باعث افزایش بهزیستی ذهنی در بیماران قلبی عروقی می شود.

زمینه و هدف: سیروز صدمه مزمن غیرقابل برگشت پارانشیم کبدی است و در واقع فیبروز وسیع همراه با تشکیل ندول های رژنراتیواست. اختلال عملکرد اتونوم عارضه شایع و پر اهمیتی در سیروز است به طوری که اختلال عملکرد اتونوم در سیستم قلبی عروقی خطر مرگ را در این بیماران بالا می برد و با پیش آگهی بدتری در بیماری های کبدی همراه است. این مطالعه جهت تعیین توزیع فراوانی نوروپاتی در سیستم قلبی - عروقی بیماران مبتلا به سیروز انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مورد - شاهدی (Case-Control)، بر روی 30 بیمار سیروزی که از اول دی ماه سال 1384 تا پایان تیرماه سال 1385 به بیمارستان شهید صدوقی مراجعه کرده و مبتلا به بیماری های نارسایی قلبی، نارسایی کلیوی و دیابت شیرین نبودند پس از قطع 48 ساعته کلیه داروهای موثر بر سیستم اتونوم سه تست استاندارد بررسی سیستم اتونوم قلبی - عروقی انجام شد و با نتایج بدست آمده از گروه دوم که گروه کنترل با تعداد 30 نفر بودند و از نظر جنس و سن مشابه گروه اول بودند و مبتلا به بیماری دیابت، فشار خون بالا و یا بیماری قلبی عروقی و کلیوی نبودند و داروی خاصی مصرف نمی کردند مقایسه شد و نتایج آن در پرسشنامه هایی جمع آوری و تحت آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: 24 مرد (80%) و 6 زن (20%) مبتلا به سیروز با میانگین سنی 19.4±51.9 و متوسط دوره بیماری 2.7±3.84 مورد بررسی قرار گرفتند. 26 نفر (86.7%) اختلال اتونوم داشتند که در 24 نفر (80%) اختلال مربوط به پاراسمپاتیک و در 2 نفر (6.7%) اختلال عملکرد همزمان سمپاتیک و پاراسمپاتیک وجود داشت و در 4 نفر (13.3%) اختلال اتونوم وجود نداشت. از نظر شدت بیماری 3 نفر (10%) در کلاس A، 14 نفر (46.67%) در کلاس B و 13 نفر (43.33%) در کلاس C سیروز قرار داشتند. تفاوت نتایج دو گروه از نظر آماری معنادار بود (P<0.05).نتیجه گیری: افزایش شدت و طولانی شدن سیروز باعث افزایش اختلالات عملکرد اتونوم در بیماران سیروزی می شود.

زمینه و هدف: تبعیت بیماران از دستورهای پزشکی و ایجاد تغییرات مناسب در سبک زندگی مربوط به عوامل خطر عروقی، در درازمدت نیازمند توسعه راه کارهای جدید و موثر است. ارتقای خودکارآمدی یک ابزار مهم برای مشارکت فعال در درمان و تغییر رفتار می باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان تاثیر مداخلات پرستاری در ارتقای خودکارآمدی و کاهش عوامل خطر عروقی بیماران قلبی عروقی انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 81 بیمار قلبی عروقی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان طالقانی ارومیه در سال 1388 با حداقل دو عامل خطر عروقی قابل تعدیل، مداخلات ارتقای خودکارآمدی را همراه با یکی از اعضای خانواده خود دریافت کردند. میزان خودکارآمدی قبل، بعد از مداخله و یک ماه بعد و عوامل خطر عروقی قبل و 1 سال بعد از مداخله ارزیابی شدند. جهت تجزیه تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آنالیز واریانس با اندازه های تکراری، t گروه های زوج و آزمون مک نمار استفاده شد.یافته ها: امتیازات کلی و زیرگروه های خودکارآمدی یک ماه بعد از مداخله به طور معنادار افزایش یافت. میانگین BMI، HDL، LDL، فشارخون سیتولیک، فشارخون دیاستولیک و وزن مربوط به بیماران قلبی عروقی قبل و یک سال بعد از مداخله تفاوت معنادار داشت. فراوانی بیماران سیگاری و هیپرلیپیدمی یک سال بعد از مداخله به طور معنادار کاهش یافت. اما تفاوت فراوانی بیماران هیپرتانسیون و اضافه وزن معنادار نبود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مداخلات ارتقای خودکارآمدی در امتیازات کلی و زیرگروه های خودکارآمدی تاثیر مثبت داشته است. همچنین مداخلات در کاهش میزان عوامل خطر عروقی و کاهش فراوانی بیماران سیگاری و هیپرلیپیدمی موثر بوده و نشان می دهد در صورتی که دستورات پزشکی با مداخلات ارتقای خودکارآمدی بیماران و خانواده آنان همراه باشد، در کنترل عوامل خطر عروقی موثر خواهد بود.

هدف: در این مقاله مروری، تمرینات ورزشی که به نظر می رسد در بیماران قلبی عروقی مبتلا به کووید-19موثر هستند مورد بحث قرار می گیرند. زمینه: با توجه به تغییر شیوه زندگی بشر امروز به یک شیوه زندگی کم تحرک، تعداد بیماران مبتلا به بیماری های قلبی عروقی به طرز چشمگیری در حال افزایش است. بیماری کووید-19 سلامتی مردم بسیاری از کشورهای دنیا را با خطر روبرو ساخته، فشار زیادی بر نظام سلامت و درمان آنها وارد کرده و تاثیر چشمگیری بر اقتصاد جهانی گذاشته است. ویژگی های این بیماری سرعت انتقال بالای آن و خطر مرگ است. هرچند علت اصلی مرگ ناشی از کووید-19 نارسایی تنفسی است، برخی بیماران با مشکلات قلبی عروقی شدید مثل نارسایی احتقانی قلبی مواجه می شوند. هرچند داروها و مداخله های درمانی به میزان قابل توجهی پیشرفت کرده اند اما جلوگیری از این بیماری ها و توان بخشی آنها، به خصوص در افرادی که به کووید-19 مبتلا شوند همچنان مشکل است و جست وجو برای یافتن راهبردهای جدید همچنان ادامه دارد. بازتوانی قلبی مجموعه ای از اقدامات پزشکی و تمرینات ورزشی است که هدف آن بهبود وضعیت روانی، عملکرد جسمی و در کل، افزایش کیفیت زندگی فرد است. یکی از مهمترین بخش های بازتوانی قلبی، تجویز تمرینات ورزشی است. روش کار: جستجوی مقالات از طریق پایگاه های داده ای شامل Science Direct، PubMed، Cochrane، Medline، SID، Scopus، CINAHL، Iran Doc وMagiran با استفاده از کلیدواژه های ”, بیماری های قلبی عروقی“, ، ”, کووید-19“, ، ”, بازتوانی“,و ”, تمرین ورزشی“,و معادل ه ای انگلیسی آنها انجام شد. در مجموع، 210 مقاله در جستجوی ابتدایی یافت شد که پس از بررسی کامل مقالات، تعداد 12 مقاله که در راستای هدف این مطالعه بود انتخاب و بررسی شدند. یافته ها: فعالیت های ورزشی تجویزشده برای بیماران قلبی عروقی در طول سالیان گذشته در دامنه تجویز یک نوع فعالیت ورزشی برای همه تا تجویز فعالیت ورزشی برای هر فرد به صورت جداگانه بر اساس عوامل خطر، سن و وضعیت عملکردی فرد متغیر بوده است. در اغلب مطالعات از تمرینات هوازی تداومی، تمرینات هوازی تناوبی و تمرینات قدرتی استفاده شده است. هنگام تجویز این تمرینات به بیماران قلبی عروقی مبتلا به کووید-19 باید از شدت های کمتر استفاده کرد. نتیجه گیری: به طور کلی، با در نظر گرفتن اثرات مفید تمرینات بازتوانی در بیماران قلبی عروقی، به نظر می رسد برنامه بازتوانی مبتنی بر تمرینات ورزشی مناسب می تواند در کاهش عوارض و مرگ بیماران قلبی عروقی مبتلا به کووید-19 موثر باشد، اما برای به دست آمدن اطلاعات بیشتر، مطالعات بیشتر مورد نیاز است.